Եթե հարցնեն, թե Ստեփանակերտը իմ պատկերացումներում  ինչի հետ է զուգորդվում, անվարան կպատասխանեմ՝ ժպտերես, գեղեցկադեմ մանուկների: Մանուկները, համոզված եմ, կազմում են քաղաքի բնակչության եթե ոչ մեծ, ապա, այնուամենայնիվ, հիմնական մասը: Նրանք ամենուր են՝ բակերում, նշանավոր Պիտաչոկում՝ երիտասարդ մայրերի, տատիկների, մանավանդ պապիկների հետ զբոսնելիս, դպրոց գնալիս ու դպրոցից տուն դառնալիս: Նրանք կանաչի մեջ թաղված այս քաղաքի գլխավոր հերոսներն ու գործող անձերն են:

Կարեն Ղարիբյանը Էրզրումցու և իգդիրեցու զավակ է: Ծնողներն իրար «գտել են» Պարսկաստանում, հայրենադարձվել Հայաստան: Ծնվել է Երևանում: Բարձրագույն կրթությունս ստացել է Տարտուի համալսարանում, ուր ուսումնասիրել է սոցիոլոգիա: Ապա սովորել է Տալլինի կոնսերվատորիայում, մասնագիտանալով վոկալի մեջ: Հետագայում մեներգել է Էստոնիայի մայրաքաղաքի նաև Տարտուի  օպերային թատրոններում:  Հետո որոշում կայացրեց տեղափոխվել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ: Այստեղ բավականին հաջող մասնագիտական գործուներություն ծավալեց, հանդես եկավ անգամ եվրոպական թատերաբեմերում:

Лауреат Международного конкурса имени Пабло Сарасате в Испании Карен Шахгалдян – выпускник Московской консерватории имени П.И. Чайковского. 
Талантливый скрипач выступал в таких залах, как Большой Зал Московской Консерватории, Карнеги-Холл в Нью-Йорке и др. С 1998 по 2002 был артистом оркестра «Виртуозы Москвы». С 2006 года Карен Шахгалдян  - скрипач Ереванского трио имени Хачатуряна и сооснователь Фонда развития классической музыки Армении.