Մի անգամ օտարազգի բարեկամս, որ մեկ-երկու օր էր, ինչ Մոսկվա էր ժամանել, կես-կատակ, կես- լուրջ, մտահոգ ու զարմացած բողոքեց, թե նկատողություն է ստանում այս ու այն կողմից…ժպտալու համար: «Ի՞նչ բան է` քայլելիս` ժպտում ես, տրանսպորտ մտնելիս` ժպտում ես: Անլրջություն է, այստեղ ընդունված չէ և կասկածանքի տեղիք է տալիս», - «ընդհանուր» առումով բացատրել էին նրան: Ես հիշեցի ժպտերես իմ ծննդավայրն, ու խղճացի այն մարդկանց, ովքեր չունեն դիմացինի բարի ժպիտի կարիքը:

«Ես ծնվել եմ հավատքը մեջս: Անկախ ինձանից, այն ամենը, ինչ կապված է եղել եկեղեցու հետ` լինի ծիսակատարություն, պատարագ, թե քարոզ, ինձ հուզել է մինչև արցունքը: Ամուր հավատքն ինձ անցել է ծնողներիցս, տատիցս ու պապիցս»:
Հովիկ Մանուկյան

«…Փոքրիկ հոտ է Դամասկոսի հայ գաղութը, բայց իր փոքրության մեջ կվառվի և կապրի Էջմիածնի օրհնությամբ, կվառվի, կգոյատևե և իր ծառայությունը կբերե Էջմիածնի ներկայությամբ»:«Իմ նախնիներն Այնթափից են: Դեռ չեմ եղել այնտեղ, զուտ այն պատճառով, որ հոգեբանորեն պատրաստ չեմ. Այնթափի մեր հզոր «Սուրբ Աստվածածին» եկեղեցին թուրքերը մի ժամանակ վերածել էին ախոռի, ապա դարձրել բանտ…»

«…Այնպիսի մի միջավայր ապահովել ճեմարանում, որ յուրաքանչյուր ուսանող կարողանա իր մեջ բացահայտել լավագույն հատկանիշները, գտնել հաստատության ոգուն և նրա առինքնող պատմությանը բնորոշ իր սեփական ես-ն ու դիմագիծը»:

Араму Сагателяну было всего восемь или девять лет, когда во сне он увидел Ангела. «Еразумс сурб теса…»,-вспоминает он. По описанию сына родители нашли то место, где мальчик во сне встретился с Ангелом. Совершили там матах, поставили свечки. Все это навсегда запомнилось юному Араму. Со временем он осознал, что несет особую миссию. В чем заключается эта миссия? Да все просто: делать добро людям, служить своему народу и, конечно, строить церкви.

Председатель Совета директоров Группы компаний RD Group Гагик Владимирович Адибекян широко известен не только в кругу бизнесменов и предпринимателей. Он является одним из самых щедрых армянских меценатов, на деньги которых строятся церкви, реализуются учебные программы. Имя нашего собеседника - в числе крупных благотворителей телемарафона Всеармянского фонда «Айастан», который проводится ежегодно, начиная с 1998 года.

Տեր Մարտիրոս քահանա Բերբերյանի նախնիները դրախտային Կիլիկիայից էին: Հոգու մեծ ամրություն և մարդ արարածի նկատմամբ անսահման սեր ու ներողամտություն պետք է ունենալ, որպեսզի ցավալի  անցյալի մասին խոսելիս չչարանաս, չըմբոստանաս, հավասարակշռությունից դուրս չգաս: Շատ-շատերին չի հաջողվում` բայց ոչ` Տեր Մարտիրոսին: Քահանայի կոչումը չէ լոկ պատճառը, այլ նաև նրա խոհեմությունը, իմաստնությունը, կրոնավորի կյանքի փորձը :

- У  меня много жизней и все они разные.
 Мой собеседник доктор геолого-минералогических наук, профессор, академик РАЕН, Иностранный член и Почётный доктор геологии Национальной академии наук Республики Армении, первооткрыватель первого газового месторождения в Каракумах и уникального по составу газа и запасам Астраханского месторождения, Григорий Аркадьевич Габриэлянц.

В издательстве «Юнипресс и К» вышла удивительная книга «Армения - путь тысячелетий…». Автор - Уфаеци (литературный псевдоним Рафаила Наримановича Зинурова). Как пишут в предисловии доктор исторических наук, профессор, член-корреспондент Национальной академии Армении, директор Института истории НАН Армении Ашот Мелконян и кандидат исторических наук Асмик Маркарян, эта работа «явление, весьма уникальное во многих аспектах. Автор труда не армянин и не историк. Книгу об истории Армении написал вице-спикер парламента Республики Башкортостан, профессиональный политик, человек сверхзанятой.