Հովհաննես սարկավագ Ասատրյանի  ծննդավայրը Արարատյան դաշտավայրի սիրտն է, հայոց հոգևոր մայրաքաղաք Էջմիածինը:
-Պատանեկան երազանքս օդաչու դառնալն էր,- ժպիտով պատմում է նա: - Ծնողներս աշխարհիկ մասնագիտության  տեր են, նախնիներիս  մեջ էլ հոգևորականներ չկան, թեև` մայրական կողմից միայն  ջարդերից փրկված վանեցի նախապապիս մասին է ինձ հայտնի: Ո՞վ գիտե`միգուցե Վանա եկեղեցիներից մեկում  հոգևոր ծառայություն է տարել իմ հեռավոր հարազատը:

Ապագայի ծրագրերը  կամաց-կամաց վերանայել սկսեց այն օրից,  երբ դարձավ Մայր Աթոռի կիրակնօրյա դպրոցի սան: Ցայսօր երախտագիտությամբ է հիշում իր առաջին հոգևոր ուսուցչին` Բագրատ Սրբազանին, որից և ստացավ հայոց հավատքի, ընդհանրապես կրոնի պատմության մասին սկզբնական գիտելիքները:

«Эти талантливые русские на самом деле армяне». Именно так было написано на страницах одной из газет США. «Наш обозреватель утверждает, что это самый замечательный квартет, какой он когда либо слышал»,- сообщила другая газета из Сан-Франциско.
 В 1963 году в январе струнный квартет имени Комитаса гастролями посетил в эту страну. «…Улыбающиеся русские продолжают снова и снова покорять Америку. Если бы мир завоевывали артисты вместо армий, дети могли бы спать спокойно: на земле царил бы мир…». Эта цитата из газеты «Геральд пост» того же года.

Սահակ աբեղա Շաքարյանը ծնվել է Արցախի Հանրապետության Մարտունու շրջանի Խնուշինակ գյուղում: Դեռևս դպրոցական տարիներին որոշել էր ընդունվել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան: 1991-ին, դպրոցն ավարտելուց հետո, 17- ամյա պատանին զենքը ձեռքին միացավ հայ աշխարհազորայիններին, հայրենի Արցախի սահմանները պաշտպանելու համար: Այդ օրերին էր, որ ռումբերի աղմուկի ներքո մկրտվեց հայ մշակույթի և հայագիտության երախտավոր Մակար արք. Բարխուդարյանի ծննդավայր Խնածախ գյուղի հնամենի եկեղեցում: 1992-ի օգոստոսի 15- ռմբակոծության ժամանակ ծանր վիրավորվեց: Ապաքինվելուց հետո, 1993 թվականին ընդունվեց Էջմիածնի Գևորգյան հոգևոր ճեմարան: 1999 թվականին, ճեմարանն ավարտելուց հետո նա ձեռնադրվում է սարկավագ, իսկ 2000 -ին` կուսակրոն քահանա: 2001 թվականին, Վեհափառ Հայրապետի տնօրինությամբ, Սահակ աբեղա Շաքարյանը նշանակվում է Երևանի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ Մայր եկեղեցու հոգևոր հովիվ:

Սահակ աբեղա Շաքարյանը վերահրատարակել և մի շարք լեզուներով թարգմանել է Սիմեոն Երևանցի Վշտակիր կաթողիկոսի հոգևոր գրական ժառանգությունը: 2004 թվականին Վեհափառ Հայրապետի տնօրինությամբ նշանակվել է Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքի և տարածաշրջանի հոգևոր հովիվ, ուր նպաստել է հոգևոր կյանքի զարթոնքին, կազմակերպել եկեղեցիների վերանորոգման աշխատանքները: 2008 թվականի հոկտեմբերից նա ստանձնել է Քիշինյով քաղաքի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու վանահոր և մոլդովահայության հոգևոր հովվի պաշտոնը:

-  Дружбу между эстонским профессором и будущим основателем новой армянской литературы, нельзя считать первым эпизодом армяно-эстонских связей, - говорит гость нашей газеты, заместитель председателя Эстонского союза обществ охраны памятников старины и специалист по геральдике, основатель и бессменный председатель Эстонско-Армянского общества Прийт Херодес. - В XIV-ом веке в Таллине существовало знаменитое Братство Черноголовых, куда входили молодые, богатые, холостые и образованные купцы. Покровителем этого Братства считался чернокожий святой Маврикий, голова которого изображена на гербе Братства. Отсюда и название. Оно сыграло большую роль в культурной, общественной жизни города, а ансамбли церквей и монастырей, созданные Братством в течение столетий, до сих пор восхищают людей своим совершенством. Известно, что один из активных членов Братства был армянином!

Я в гостях у Заслуженного художника России, члена Союза Кинематографистов  России, члена Союза художников России  Жанны Мелконян. Девочкой она приехала из Ленинакана в Москву, поступила на факультет прикладного искусства Московского Государственного Текстильного института. «Педагоги, которые преподавали мне, были гениальными», - говорит она.  - «Среди них  выдающиеся мастера живописи и графики Александров, Антонов, Бурмистров, Витолло, Дубинчик,  другие».  Они раскрыли в ней то, что было заложено с детства, о чем она даже не догадывалась. «У нас как - все прекрасно поют, танцуют, рисуют. Любой мужчина может делать ремонт и это - в порядке вещей, никто этому не удивляется. Только после того, когда попадаешь в другую среду, понимаешь, чем тебя одарила родная природа». Жанна Мелконян - профессиональный художник-постановщик по костюмам. Принимала участие в создании более 30-и картин на «Мосфильме»

- Թիֆլիսի մեր մեծ ավանդալից ընտանիքն ուներ, այսպես ասած,  հաստիքային աղքատներ: Նրանք գալիս էին, իրենց դարդն ու ցավը պատմում մեծ տատիս` Արփենիկին, հետո վերցնում հասանելիքն ու անհետանում մինչև հաջորդ այցը: Այս ամենին մերոնցից ոչ  ոք առանձահատուկ նշանակություն չէր տալիս, դա առօրեական էր, նույնիսկ բնականոն անհրաժեշտություն: Եվ , երբ մեր օրերում նման արարքը հորջորջվում է ՙբարեգործություն՚  բառով, ես մի տեսակ կորցնում եմ ինձ: Ինչ մեծ բան է` ունեցածիցդ բաժին հանես չունևորին:

Զրուցակիցս Ժաննա Թևանյանն է` ՙՌանդեվու Փարիզի հետ՚ հաստատության ղեկավարը: Այս կազմակերպությունը Ռուսաստանի առևտրական տարբեր կետերին ապահովում է ֆրանսիական հայտնի ֆիրմաների արտադրության ամենօրյա հագուստի տեսականիով: Հաստատության գործունեության կարևոր ոլորտներից է բարեգործությունը: Մոսկվայի,  Պենզայի, Վորոնեժի տարբեր մանկատների հասցեներով քանիցս առաքվել են զգեստներ, գրենական պիտույքներ, կենցաղում անհրաժեշտ մանրունքներ:

Гость нашей газеты – Виктор Коноплев, большой друг Арцаха. По призванию Виктор – поэт. За его творчество он был удостоен звания дипломанта Национальной литературной премии "Золотое перо Руси" (2006 г.) и конкурса критики Национальной литературной сети (2004 г.). Среди стихов Виктора Коноплева многие посвящены Арцаху и его народу, с которым Виктора связывает крепкая дружба.