Проблема национализма сложна. Даже Эйнштейн не сразу разобрался в его сущности. Только черное время убийства миллионов евреев привело его к такой горечи и возмущению, что он перестал проводить различие между непосредственными виновниками и боль- шинством немецкого народа. А разве султан и младотурки не опирались на турецкий народ, оформляя в виде приказов его волю и чаяния? Но потрясения двадцатого века отрезвили не всех наших соотечественников, не понимающих сущности национализма, являющего- ся движителем исторических процессов…Может быть, им помогут «Воспоминания» Тейлиряна и представляемые ниже мои краткие комментарии к ним. 

Вышедшая  в прошлом году книга "Армянская Киликия, XII – XIV в.в.  Подъём, величие и упадок ближневосточного христианского королевства эпохи Крестовых походов” является, по оценке проф. Левона Богоса Зекияна, увлекательно изложенным представлением истории Армянского королевства в Киликии в её различных политических, социально-экономических, военных, культурных, религиозных аспектах.
Автора зовут Джон Армениа (John Armenia). Родился в городке Поццалло, самом близкорасположенном к Мальте порту сицилийского побережья; там же стал капитаном торгового флота.

Ալթայում հայ համայնքի ձևավորումը բաժանվում է երկու  փուլերի : Առաջին փուլն ընդգրկում է 1947-1953թվականները: Այդ տարիներին  այստեղ հայտնվեցին Ստալինյան բռնապետությանը զոհ դարձած մոտ 70000 աքսորյալներ,  որոնց շարքերում կային մշակույթի և քաղաքական գործիչներ, հոգևորականներ և բազմաթիվ նշանավոր այլ դեմքեր: Նրանցից շատերին 1953 թվականից  հետո թույլատրվեց ետ վերադառնալ հայրենիք: 1975 թվականի տվյալներով հայերի թիվը այդ շրջանում Բառնաուլում հասնում էր 100-150-ի: Չնայած նրան, որ Խորհրդային Միությունը ետստալինյան տարիներին քարոզում էր ազգերի և ժողովուրդների հավասարություն, այնուամենայնիվ,  ոչ պաշտոնական տվյալների համաձայն,  Ալթայի ԲՈՒՀ կարող էին ընդունվել այլազգի ընդամենը մեկ կամ երկու ուսանող:

Մոսկվայի «Սուրբ Հարություն» եկեղեցու քահանայական դասը զարմանալի մի ուժ ու ձգողականություն ունի իր շուրջը հավաքելու, համախմբելու մոսկվաբնակ հային:  Բարեդեմ, բարեհամբույր այս երիտասարդ քահանաներին խորին համակրանքով է վերաբերում եկեղեցի այցելող հավատացյալ ժողովուրդը: Մանավանդ տոն օրերին նրանց շրջապատված կտեսնես մարդկանց հոծ բազմությամբ: Արարողությունից հետո, թեև հոգնած, ուշադիր կլսեն  իրենց տրվող հարցերը, կփորձեն պարզաբանել, սպառիչ պատասխան տալ դրանց:

Есть личности, которые одним внешним обликом выделяются среди окружающих, обращают на себя внимание. Когда же к этому добавляется внутреннее обаяние да ещё магия таланта и одухотворённость - они становятся поистине необыкновенными, притягивают к себе. Таким был Арно Бабаджанян.

На Ваганьковском армянском кладбище сплошь и рядом можно встретить имена людей, которым рукоплескала вся Москва, весь Советский Союз...
Здесь покоятся останки заслуженного деятеля искусств Армянской ССР, замечательного композитора, любимца слушателей и кинозрителей Советского Союза Андрея Аванесовича Бабаева.

Հիսուս ծնվեց և մարդկանց երևաց Աստծո լույսն ու փառքը: Նա գալիս է մեր հոգիներում նորոգելու փրկության հույսը, և մեզ զորացնելու մեր հավատքի կյանքի մեջ: Այս ավետիսով  մեր բազմաչարչար, Աստծո գաղափարին հավատարիմ ժողովուրդը դարեր շարունակ մաքառել, ապրել և գոյատևել է, փորձություններով, կորուստներով և նաև հաղթանակներով հասել 21–րդ դար:

Недавно я побывал в Ереване; второй раз  за последнее пятилетие. Написал  и подумал: а можно ли второй раз  увидеть Ереван, если даже в обыкновенную речку «два раза войти невозможно»! По клинописной метрике, выданной в Урарту, он вот уже 2792 года извергается туфовой лавой из недр Армянского нагорья. Сегодня он тянется к Арарату, плененному Магометом символу Армении (не захотела гора идти к нему!).

На клочок  Европы,  именуемый Латвией, армян занесло где-то в конце XIX века. «Севан» - так называлась студенческая корпорация, возникшая в Риге в 1887 году. Сейчас в независимой Латвийской Республике проживает около 3 тысяч армян. Из них 42 процента - граждане страны. «Армянский след» в истории и культуре Латвии достаточно заметен.